Voor alles is een goed moment

To do lijstjes, scheppen orde in de chaos voor mij. Omdat ik hou van structuur. Maar zodra een taakje op een lijstje staat, is het officieel een taakje. Begrijp je wat ik bedoel? Dan moet het dus gedaan worden. En dat geeft stress, want wanneer komt er een einde aan die lijst met taakjes? Nooit. En het is de kunst om daar vrede mee te hebben.

Beperkt uitbesteden

Hier ben ik pas net achter. Altijd was ik bezig met afvinken in de hoop dat er uiteindelijk geen taakjes meer zouden zijn. Maar 1. dat bestaat niet en 2. daar zou het leven misschien ook leeg van worden. De was bijvoorbeeld. Daar komt nooit een einde aan. Tenzij je de was uitbesteedt. Hetzelfde geldt voor mailen, belastingaangifte, reparaties in huis, contacten onderhouden. Je kunt veel uitbesteden, maar niet alles. Althans, ik niet en dat wil ik ook niet. Dus daar heb ik berusting gevonden. De lijst met taakjes is nooit af. Nimmer.

Ruimte vinden

Kom ik op het tweede inzicht: voor ieder taakje bestaat een goed moment. Ik ben zo blij dat ik dit heb ontdekt. Soms staat een taak al heel lang op mijn lijstje, maar kan ik me er niet toe zetten die vriendin te bellen of de fotoboeken te maken voor de kinderen. En dan opeens heb ik die ruimte wel en doe ik het. Tegenwoordig vertrouw ik erop dat het juiste moment vanzelf komt. En dat geeft rust. Sommige taakjes zet ik daardoor zelfs niet eens meer op een lijstje. En zo blijft het lijstje overzichtelijk, brengt het de structuur die ik fijn vind en het gekke: ik krijg een heleboel gedaan.